پدر در بستر بیماری بود کتابی به پسر داد و به او گفت برای پیدا کردن راه و رسم تجارت به این کتاب مراجعه کن.پسر چشمی به پدر گفت و کتاب را گرفت. گذشت و پدر فوت کرد ، پسر به رسم پدر به تجارت پرداخت. بعد از سالها در راه بازگشت از تجارتی که تمام اموال خود را در آن باخته بود به یاد کتاب پدر افتاد. کتاب را باز کرد و نام تمام شهر ها و اشخاصی که در تمام این سالها با آن ها تجارت کرده بود و اموالش را در این تجارت ها باخته بود دید، که پدر او را از این تجارت ها منع کرده بود و افسوس تمام لحظاتی را که این کتاب همراهش بود و او از آن استفاده نکرده بود را میخورد....

گفت: حاج آقا! من شنیدم اگه شخصی در نماز متوجه بشه که کسی در حال دزدیدن کفشش هست، می‌تونه نماز را بشکنه و برود کفشش را بگیرد؛
درسته حاج آقا؟! 

شیخ گفت: درسته آقا.
نمازی که در آن حواست به کفشت است، اصلاً باید شکست!

چه نمازها که خواندیم و حواسمان فقط به کفشهایی بود که او داده بود ...

حسرت بعضی نمازها تا آخر عمر به دل آدم می مونه ... نمازهایی که ...

بگذریم ..

این حکایت  رو از یه جایی برداشتم که متاسفانه آدرس شو گم کردم با  تشکر از اون عزیز